11. We´ve the clock and they´ve the time

Monday 14th March,

Start van de tweede week! Heb er zin in! Deze week zijn er twee groepen leraren voor de cursus Parents as Partners en zijn de trainers elk verantwoordelijk voor een groep. Mijn taak is nu om hen te coachen en ik pendel dus heen en weer tussen de twee groepen. Vrijwel alle deelnemers zijn ruim op tijd!! Het checken van de namenlijst is altijd ’n challenge en ook nu weer…. Een heel aantal deelnemers die op de lijst staan, is er niet en er zijn deelnemers die niet op de lijst staan, maar wel aanwezig zijn….. Reden? ‘Replaced’… en dat is voldoende…. Je went er wel aan, het enige lastige is dat we vanuit Nederland certificaten meegenomen hebben met daarop de namen van de deelnemers die op ‘onze’ lijst staan.. maar goed ook daar vinden we wel weer ’n oplossing voor. Creativiteit en flexibiliteit worden hier wel aangeboord…

Vorige week heb ik bij de trainers nogal op gehamerd op ’n goede timemanagement, maar misschien was ’t toch iets te…. Ik had met de deelnemers ’n gesprekje over het gezegde dat wij in Nederland wel ’s gebruiken over Afrikanen, namelijk ‘We’ve the clock and they’ve the time’…. Ze konden er erg om lachen. Ik heb ze gezegd dat ik zou willen meer tijd te hebben om met ze te praten en plezier te hebben, maar dat ik ook heel graag zoveel mogelijk van de cursus met ze behandel en me daarom graag iets meer aan de ‘Dutch time’ wil houden. En ze deden echt hun best! Echt super.

Maar dan vandaag… Ik was aan het observeren bij Amadu en hij was op ’n prachtige manier met de groep bezig en midden in z’n verhaal. Totdat hij zich omdraaide naar mij, vroeg of hij op m’n horloge mocht kijken, zag dat de break twee minuten geleden had moeten beginnen en meteen zegt: ‘Oké, stop, time for break now. Because we’ve to use the Dutch time’…. Oei dat was ook weer niet de bedoeling….

In de groep van Rosalin was time-management op ’n andere manier nog even wennen. De meeste mensen hebben hier geen horloge om en ook de trainers niet. Ze gebruiken doorgaans hun telefoon, maar ja, de ‘groundrule’ is dat je je telefoon uit hebt staan tijdens de cursus. (Als die afgaat, moet je voor de groep dansen…en het werkt! Zo waar...). Maar goed Rosalin heeft dus ook haar telefoon uitstaan ‘omdat je als teacher een ‘role-model’ bent’. Fantastisch natuurlijk. Het gevolg is alleen dat ze geen idee meer heeft hoe laat het is en dat de klok haar inhaalt…. Maar daar vindt ze halverwege de middag een oplossing voor. Ze vraagt één van de deelnemers, ’n rustige en wijze man, of hij de tijd in de gaten wil houden en ’n seintje wil geven als ’t tijd is voor ’n break. En het werkt! Gaaf! 

En mijn tijd gebruik ik om nog even te reflecteren op de vraag wie er nu eigenlijk een probleem heeft als het gaat om timemanagement....Zijn we met onze nadruk op de klok (chronos) ook niet een stukje tijd (kairos) kwijtgeraakt?